1. Eldin Milak,
Federation of Bosnia and Herzegovina
, Bosnia and Herzegovina
U pismu Džejms Džojsa upućenom Konstantini Kuren, u julu 1904, stoji: “Pišem kolekciju epikleta – deset – za novine … zovem je Dublinci”, Pojam epikleti je interpretiran kao pogrešno napisana riječ epikleza, tj. proces transupstancijacije definisan u doktrini Rimokatoličke Crkve. Ovakvo tumačenje je bilo u skladu sa Džojsovim poimanjem uloge umjetnika kao “svećenika beskrajne mašte, koji pretvara obični hljeb iskustava u blistavo tijelo vječnog života”. Iako je Vulfhard Step dokazao da je riječ epiklet produkt misinterpretacije Džojsovog rukopisa, ideja epikleze je i dalje korisna polazna tačka za analizu Džojsovih djela. Mekdermot, u studiji o Džojsu i Rejmondu Karveru, tvrdi da se epikleti mogu smatrati zasebnom vrstom kratke priče. Polazeći iz ove perspektive fokus rada je sama definicija strukture epikleta kroz sistematsko ispitivanje svih zasebnih dijelova koji ga čine, uključujući pojam transuptancijacije i Bogojavljanja, kao i mjesta radnje i osobina glavnih likova. Kako bi imali varijaciju uzoraka, koristimo često spomenutu sličnost između Dublinaca (1914) i Vajnzburg, Ohajo (1919), kolekciju priča Šervuda Andersona. Veza između ove dvije knjige je bila predmet izučavanja učenjaka kao što su Zlotnik i Kiri, čiji je glavni cilj bilo utvrđivanje mogućnosti plagiranja Džojsovog rada. Iako ove i slične studije nude okvirno razumjevanje dodirnih tačaka, one ne zalaze u samo značenje epikleta. Stoga, koristeći postojeću sličnost, vršimo analizu i definiciju osnovnih elemenata strukture kao i pojedinačnih unutrašnjih konstrukcija, pritom pobliže definirajući vrstu kratkih priča koju možemo zvati epikleti.
Ključne reči :
Tematska oblast:
Humanističke nauke
Datum:
01.11.2013.
Br. otvaranja:
233
6. naučno-stručni skup Studenti u susret nauci sa međunarodnim učešćem - STES
