1. Jasminka Sadadinović,
Federation of Bosnia and Herzegovina
, Bosnia and Herzegovina
Osobine nanočestica kao nosača lijekova su visoka stabilnost, visok kapacitet vezivanja lijeka, mogućnost vezivanja i hidrofilnih i hidrofobnih supstanci kao i mogućnost kontroliranog oslobađanja lijeka u organizmu. Nanočestice kao nosači lijekova se definišu kao submikronske (<1μm) koloidne čestice. Ova definicija podrazumjeva nanosfere u kojima je lijek apsorbiran, otopljen ili raspršen unutar matrice (homogeni matriksni sistem) i nanokapsule u kojima je lijek fizički odvojen polimernom membranom (jezgro/ljuske strukture). Alternativno, lijek se može kovalentno vezati na površini nanočestice. Nanočestice su izrađene od biokompatibilnih i biorazgradivih polimera, koji mogu biti prirodni (npr. želatina, albumin) ili sintetski (npr. Polilaktid (PLA), poliglikolid (PGA) poliglikolid (PGL), poliaktid-ko-glikolid (PLGA), polimetilmetakrilat (PMMA), polialkilcijanoakrilat (PACA), polistiren (PS), etilceluloza (EC) i dr. U tijelu, lijek koji je vezan za nanočesticu oslobađa se iz matrice difuzijom, otapanjem, erozijom polimera ili degradacijom. Koncept ciljane terapije podrazumijeva podesan nosač koloidnog ili polimernog karaktera na koji je vezana (hemijskom vezom ili sorpcijom) ljekovita supstanca, pri čemu nosač treba da usmjeri odnosno odvede aktivnu supstancu tačno do određenog organa ili grupe ćelija gdje bi ona trebalo da se oslobodi i djeluje. Nosač određuje put i sudbinu lijeka u njemu, omogućavajući da lijek kontroliranom brzinom napušta sistem.
Ključne reči :
Tematska oblast:
SIMPOZIJUM B: Biomaterijali i nanomedicina
Datum:
04.06.2013.
Br. otvaranja:
209
Contemporary Materials - 2013 - Savremeni materijali
Datoteka uz rad
(54.54 KB)
