Cilj: našeg rada je prikaz različitih kongenitalnih anomalija optičkog diska, njihov uticaj na vidnu oštrinu, evolucija anomalija, i diferencijalno dijagnostika. Materijal i metode U periodu od 2006 godine do 2012 godine na Očnoj klinici u Nišu pregledano je i dijagnostikovano 41 pacijenat sa različitim kongenitalnim anomalijama optičkog diska. Pregled pacijenta obuhvatao je subjektivno određivanje vidne oštrine, pregled biomikroskopom prednjeg segmenta, indirektnu oftalmoskopiju, aplanacionu tonometriju, keratorefraktometriju, fotodokumentaciju, fluoresceinsku angiografiju, ultrazvučni pregled oka, A i B-skan, CT i MR.
Rezultati: Dijagnoza strukturne anomalije optičkog diska postavljena je u 41 pacijenta, 21 muškog pola i 20 ženskog pola. Uzrast pacijenata u trenutku dijagnoze bila je od 3 do 58 godina. Vidna oštrina, na zahvaćenom oku, bila je od normalne do brojanje prsta na 1 m. Hipermetropija je bila češći nalaz u pacijenata sa fibrama medulares. Tokom evolucije strukturne anomalije mogu uzrokovati pad vidne oštrine. Komplikacije, kao što su serozna ablacija retine u pacijenata sa jamicom na optičkom disku i subretinalna neovaskularizacija u pacijenata sa druyama bile su dijagnostikovane. MR i CT kao dopunske dijagnostičke metode primenjene su radi dijagnostike sa druza i anomalija centralnog nervnog sistema.
Zaključak: Kongenitalne anomalije optičkog diska ne predstavljalju retkost. Vidna oštrina može biti normalna ili jako slaba. One mogu biti prisutne na jednom ili oba oka. Tokom evolucije mogu dovesti do smanjenja vidne oštrine. Fluoresceinska angiografija i ultrazvuk su metode koje mogu biti od krucijalnog značaja u dijagnostici. Anomalije optičkog diska mogu biti udružene sa anomalijam ostalih struktura oka i anomalijama centralnog nervnog sistema.
Кључне речи :
Тематска област:
neurooftalmologija
Уводни рад:
Да
Датум:
21.03.2012.
Бр. отварања:
1005
