1. Zorica Davidovic, Bargos Loa d.o.o., Serbia
2. Novak Damjanović, Panevropski Univerzitet Aperion Banja Luka,
Republic of Srpska, Bosnia and Herzegovina
Čovek se od davnina bavio preradom životinjske kože tako da je praktično razvoj kožarstva usko vezan sa razvojem ljudskih potreba i razvojem generalno. Osnovna operacija dobijanja kože od sirove kože je štavljenje. Budući da sirova koža vremenom, usled sušenja postaje kruta i lomljiva, vremenom su se razvijale nove tehnike i metode obrade sirove kože te se kožarstvo iz zanatstva razvilo u novu privredno industrijsku granu, a kao tačkom prelaza smatra se upotreba Hroma.. Ono što karakteriše industriju kože je i veliki sadžaj i velika potrošnja vode te konsekventno i produkcija velikih količina otpadnih voda. Naime, polazna sirovina, odnosno sirova koža obično ima sledeći hemijski sastav: 65% vode, 1% masti, 0,5% mineralnih materija i 23 % belančevina. Ono što predstavnja najveći problem otpadnih voda iz industrije kože jeste njihova karakerizacija, odnosno neujednačeni sastav usled oscilacija u hemijskom sastavu i osnovnih procesa i načina obrade. Ovakve otpadne vode su uglavnom povišene temperature, zamućene, različite pH vrednosti, imaju visok sadržaj organskih materija, a u zavisnosti od vrste prerade i visok sadržaj jona teških metala, površinski aktivnih materija, rastvarača, neorganskih soli, boja i dr.. Budući da navedeni zagađivači imaju dokazano negativan uticaj na životnu sredinu, ne samo adekvatno zbrinjavanje ovih otpadnih voda, već i prevencija izliva u životnu sredinu je neophodna. Koja će se tehnika remedijacije upotrebiti, zavisi isključivo od polazne sirovine, tehnologije prerade i okruženja u kome se delatnost obavlja.
Ključne reči :
Tematska oblast:
SIMPOZIJUM C - Voda
Datum:
15.06.2015.
Contemporary Materials 2015 - Savremeni Materijali
Datoteka uz rad
(51.45 KB)
