1. Tanja Družić, Zavod za fizikalnu medicinu i rehabilitaciju Dr Miroslav Zotović ,
Republic of Srpska, Bosnia and Herzegovina
Uvod: “Kvalitet života se definiše kao percepcija pojedinaca o sopstvenom položaju u životu u kontekstu kulture i sistema vrijednosti u kojima žive, kao i prema svojim ciljevima, očekivanjima, standardima i interesovanjima...”(SZO). Zbog svega pomenutog postavlja se pitanje da li je kvalitet života osoba sa hroničnim bolom narušen i ako jeste od čega to zavisi. Hronični bol traje više od tri mjeseca i dovodi do promjena životnog stila, a od psihičkih reakcija često se javlja depresivnost, pasivne strategije za prevazilaženje i doživljaj male kontrole nad bolom. Očekivanje dobrog ishoda ili dispozicioni optimizam je u čvrstoj negativnoj korelaciji sa depresijom, anskioznošću, opštim stresom usled teških životnih situacija, uključujći oporavak od bolesti. Rezultati brojnih istraživanja ukazuju na neodvojivost načina na koji tumačimo sopstveni život sa jedne strane i njegovog kvaliteta sa druge. Istraživanja pokazuju da su optimisti proaktivni, uporno tragaju za rešenjem problema i lakše se prilagođavaju u situaciji.
Cilj istraživanja je da se ispita povezanost optimizima sa zadovoljstvom kvalitetom života kod pacijanata sa hroničnom boli.
Metod: Uzorak čine 62 ispitanika (21 muškarac i 41 žena), testirana skalom optimizma - pesimizma (O-P skala) i skalom zadovoljstva životom. Istraživanjem su obuhvaćeni svi pacijenti sa hroničnim tegobama na kičmenim stubu koji su liječeni tokom maja, juna i jula mjeseca 2012. godine na Odjeljenju za rehabilitaciju pacijenata sa reumatološkim oboljenjima. Na osnovu dijagnoze pacijenta napisane u terapijskom kartonu, fizioterapeuti su proslijeđivali pacijente psihologu, a pacijenti su sami popunjavali predviđene testove. U analizi podataka korišteni su: deskriptivna statistika, testovi značajnosti razlika između aritmetičkih sredina, korelacijske mjere i Kronbah alfa koeficijent pouzdanosti. Polazimo od pretpostavke da će optimističniji pacijenti biti zadovoljniji kavlitetom života iako trpe hroničnu bol.
Rezultati: Kod većine naših ispitanika visoko je vrjednovano zadovoljstvo životom (M=3.65; SD= .71). Na subskali optimizma ispitanici postižu visok prosječni skor (M= 3.74; SD= .66), dok su te vrijednosti na subskali pesimizma (M= 3.39; SD= .56). Zadovoljstvo kvalitetom života u visokoj je pozitivnoj korelaciji sa optimizmom (r=.72; p< .01), dok je sa pesimizmom korelacija (r= . 92; p< .01). Razlike između muških i ženskih ispitanika nisu statistički značajne niti za jednu skalu.
Zaključak: Naši ispitanici visoko vrjednuju zadovoljstvo životom. Ispitanici postižu viši prosječan skor na skali optimizma u odnosu na pesimizam, gdje je prosječni skor nešto niži. S obzirom na dobijene korelacije možemo zaključiti da kod naših ispitanika nije nađena jasna distinkcija u pogledu povezanosti optimizma i pesimizma u odnosu na zadovoljstvo životom. Jedno od mogućih objašnjenja je uslovljenost kulturnim kontekstom i socijalnim dešavanjima u našem društvu, što se često manifestuje u sniženim kriterijumima za doživljaj zadovoljstva , tj. „dobro je i ovako, samo da ne bude gore”.
Кључне речи :
Тематска област:
Дегенеративни реуматизам
Уводни рад:
Да
Датум:
26.06.2012.
Бр. отварања:
611
