1. Jadranka Nuić Skenderija, 2. Maja Latinčić, klinicki centar republike srpske,
Republic of Srpska, Bosnia and Herzegovina
Uvod: U svakodnevnoj kliničkoj praksi evidentno je povećanje učestalosti pacijenata sa prelomima kuka. Pored visoke stope mortaliteta, prisutan je i visok rizik teških funkcionalnih ograničenja, morbiditeta, prolongiranog liječenja, neophodnosti tuđe njege i pomoći, što nameće ogromne materijalne troškove i zajednice i pojedinca. Savremeni standardi liječenja preloma kuka podrazumijevaju multidisciplinarni timski pristup sa definisanim dijagnostičko- terapijskim postupcima kliničkog puta, te individualni rehabilitacioni plan uz evidenciju funkcionalnog odgovora pacijenta.
Cilj rada: Cilj rada je procjena prednosti implementacije ranog rehabilitacionog protokola i evaluacija ishoda liječenja u odnosu na rezultate prije uvođenja definisanog kliničkog puta.
Materijali rada i metode: Provedeno je retrospektivno- prospektivno istraživanje na uzorku od 66 pacijenata (Grupa II) prosječne starosti 73,74 godine odabranih primjenom tablice slučajnih brojeva. Pacijenti su liječeni na Klinici za traumatologiju Univerzitetsko- kliničkog centra u Banja Luci u periodu od 01.01.2010.- 30.06.2011. Istraživački upitnik formiran je na osnovu registrovanih podataka kliničkog puta liječenja preloma kuka. Mjesto i način produžene rehabilitacije, postotak preživljavanja unutar 3 mjeseca i godinu dana, te sadašnji funkcionalni status registrovan je putem telefonskog intervjua. Dobijeni podaci su upoređeni sa podacima ranije provedene pilot studije na uzorku od 62 pacijenta (Grupa I) liječenih prije evidencije kliničkog puta.
Rezultati: Podaci dobijeni deskriptivnim statističkim metodama pokazali su da je prosječan broj bolesničkih dana za Grupu I iznosio 13,65, a za Grupu II 12,60. Smrtni ishod unutar prva 3 mjeseca u Grupi I imalo je 22,58% , a u Grupi II 18,18% pacijenata. Unutar godinu dana od povrede u Grupi I preživjelo je 74,19%, a u Grupi II 72,73% pacijenata. Nastavak rane rehabilitacije u kućnim uslovima u Grupi I proveden je kod 58,70% pacijenata, u stacionarnoj rehabilitacionoj ustanovi kod 34,80% pacijenata, a u gerijatrijskom centru 6,50% pacijenata dok je u Grupi II liječeno u kućnim uslovima 87,50%, u stacionarnoj rehabilitacionoj ustanovi 8,33% i u gerijatrijskom centru 4,17% pacijenta. Pri otpustu samostalan transfer uz štake u Grupi I postiglo je 54,35%, u Grupi II 33,34% pacijenata, transfer uz nadzor u Grupi I postigla su 30,40%, u Grupi II 64,58% pacijenata, dok je nepokretnih u Grupi I bilo 13,04% a u Grupi II 2,08%. Nakon godinu dana od inicijalne traume samostalan transfer bez pomagala u Grupi I saopštilo je 30,44%, u Grupi II 39,58% pacijenata, transfer uz korištenje štapa u Grupi I 45,65%, a u Grupi II 54,17% pacijenata. Nepokretnih i potpuno ovisnih o tuđoj pomoći u Grupi I saopštilo je 24,81% a u Grupi II 6,25% pacijenata.
Zaključak: Uvođenje ranog rehabilitacionog protokola u okviru kliničkog puta liječenja preloma kuka, uz svakodnevnu evidenciju individualnog odgovora pacijenta, ukazuje na pozitivne efekte u kliničkoj praksi. Primijenjeni rehabilitacioni plan sa uključenjem članova porodice doprinosi većoj samostalnosti pacijenata preživjelih unutar godinu dana od traume, i u pogledu mobilnosti, i u smanjenju ovisnosti o tuđoj pomoći.
Кључне речи :
Тематска област:
ФМР у ортопедији и трауматологији
Уводни рад:
Да
Датум:
20.07.2012.
Бр. отварања:
533
Датотека уз рад
(46.50 KB)
